Po pierwsze
Dwie pary nart zrobiłem z desek szarpanych, które są grubsze niż ze sklepu, za pomocą siekiery i struga ręcznego . Nie wiem czemu upieracie się przy tym elektrycznym, lub jakiejś grubościówce skoro chcecie być rekonstruktorami.

Według mnie powinniście założyć klub przyjaciół cekinowych pasów i elektrycznych strugów (lub grubościówek) i nie zaśmiecać takimi postami tego forum. Powoli mnie to zaczyna denerwować i jako że już nie jestem w klubie i tylko na forum mi już zależy to zacznę was banować za posty namawiające do robienia pseudo-rekonstrukcji.

Po drugie
Odnośnie wodorostów  w tarczy. Mokre wodorosty(długo trzymają wódę ) jak najbardziej mogły chronić przed zapaleniami, chociaż według mnie służyły do wytłumienia. Natomiast wyschnięte stanowią doskonały łapacz iskier jak wszelkie porosty , wypalony len czy huba. Które to wodorosty po wyschnięciu są niepalne?

Dagis napisał:

Po pierwsze
Dwie pary nart zrobiłem z desek szarpanych, które są grubsze niż ze sklepu, za pomocą siekiery i struga ręcznego . Nie wiem czemu upieracie się przy tym elektrycznym, lub jakiejś grubościówce skoro chcecie być rekonstruktorami.

Według mnie powinniście założyć klub przyjaciół cekinowych pasów i elektrycznych strugów (lub grubościówek) i nie zaśmiecać takimi postami tego forum. Powoli mnie to zaczyna denerwować i jako że już nie jestem w klubie i tylko na forum mi już zależy to zacznę was banować za posty namawiające do robienia pseudo-rekonstrukcji.

W planach jest oczywiście wykonanie ostatecznie "ultraśnej" tarczy z ręcznie robionych desek. Na wiosnę, jak będę miał w domu świeżą dostawę niepociętego drewna i będzie w czym przebierać, a póki co nie mam takich możliwości.

Poza tym, jak się robi pierwszą tarczę, to trzeba liczyć się z  tym, że będzie daleka od ideału. Lepiej więc użyć tańszych materiałów, niż napocić się przy dartych deskach, aby później je schrzanić przez nieumiejętne budowanie tarczy. Równie dobrze można przyczepić się do kogoś, że szyjąc swój pierwszy strój śmiał skorzystać z kupnego materiału, zamiast samemu wystrzyc owce, zebrać len, utkać ręcznie materiał i naturalnie zafarbować. Po czym zapewne ów drogocenny materiał zostałby skrojony tak, że nadawałby się tylko do wypchania przeszywki.

Zdecydowanie wolę więc sklecić swoją pseudo-rekonstrukcję, a nawet dwie, a za trzecim razem zrobić w pełni historyczną i funkcjonalną tarczę, niż teraz wysilać się na byle co z dartych desek, które pewnie i tak posypie się po pierwszym treningu.

Dagis napisał:

Po drugie
Odnośnie wodorostów  w tarczy. Mokre wodorosty(długo trzymają wódę ) jak najbardziej mogły chronić przed zapaleniami, chociaż według mnie służyły do wytłumienia. Natomiast wyschnięte stanowią doskonały łapacz iskier jak wszelkie porosty , wypalony len czy huba. Które to wodorosty po wyschnięciu są niepalne?

Weź jednak pod uwagę fakt, że tarcza zdecydowanie nie należała do najtrwalszych elementów wyposażenia, wręcz przeciwnie - było to raczej uzbrojenie "sezonowe". Nie spodziewałbym się po nich kilkuletniej żywotności, gdy w grę wchodzi walka ostrą bronią, w tym dunami. Po solidnej bitwie lub dwóch, taka tarcza pewnie nadawała się do wyrzucenia - wyjmowano z niej umbo, okucia i inne cenniejsze elementy, nadające się jeszcze do ponownego użycia, a całą resztę wykonywano od nowa. Jeśli używano tych nieszczęsnych wodorostów, to pewnie nawet nie zdążyły wyschnąć, zanim tarcza się rozpadła, a jak sam napisałeś, trzymały wodę dosyć długo i w tym czasie spełniały swoją funkcję. I wszystko by się zgadzało, prawda?

Nie rozumiem tylko, skąd ta agresja. Nadmiar złych emocji można wyładować w inny sposób, np. na treningu.

Albynus napisał:

Z przyklejaniem i naciąganiem lnu zgadzam sie w zupełności, po to sie daje tam len ... ale z tymi ognioodpornymi wodorostami znad morza to niezły motyw sie wylągł  .... proszę o odrobinę przemyślunku i nie uzewnętrznianie takich pomysłów ...

Tarcza z resztkami warstwy wodorostów została znaleziona bodajże na Łotwie czy w Estonii - nie pamiętam, gdzie dokładnie, ale mniej więcej ten obszar. Jeśli jest to czyjś pomysł, to prawdopodobnie wczesnośredniowiecznych Bałtów, nie mój czy Kokosza. Po prostu nie pomijamy niewygodnych faktów. Mi też nie uśmiecha się wypychanie tarczy wodorostami, wolę trochę trawy skosić u sąsiada, i tak pewnie zrobię. O ile wcześniej nie zostanę zbanowany za swoje pseudo-rekonstrukcje

Ostatnio edytowany przez Sarunas (2012-08-07 16:37:08)

Jak dla mnie to możesz mieć nawet tarcze z plastiku. Nie obchodzi mnie to.
Na tym forum piszemy o swoich rekonstrukcjach, czyli o tym co zrobiliśmy własnoręcznie w jak najbardziej historyczny sposób na jaki nas stać(rozumiem, że nie każdego stać na kupno dłużycy tylko po to żeby jedną tarcze zrobić). Skoro masz dechy z tartaku, to obrób je ręcznie a dziury pod umbo wypal rozgrzanym żelazem zamiast wywiercać wiertarką. Wtedy to będzie jakaś forma rekonstrukcji, a jak mas zamiar robić wszystko mechanicznie, albo uczyć się na fabrycznie przycinanych dechach to sobie ćwicz, ale nie pisz o tym na tym forum.

Do tej pory tolerowałem takie ”naciągnie” wyrobów(wymogi klubu). Teraz trochę się zmieniło i wracam do początku, czyli do czystej rekonstrukcji.

I jeszcze raz potwierdzam że za rozpowszechnianie nazwanej przeze mnie „pseudo-rekonstrukcji”, czy to robienia wszystkiego po jak najmniejszej linii oporu, aby tylko wyglądało historycznie(wklejanie zdjęć kupionych np. butów, noży, ozdób itp. też  do tego się zalicza) będę banował.

Myślałem że ktoś inny Ci odpisze, ale nie odpisał , sorki więc że tak późno odpisuję ...

Imacz w części środkowej musi być takiej grubości, aby dobrze i pewnie leżał w ręce, nie może być za cienki ... W części gdzie "trzyma" deski tarczy musi być nieco bardziej spłaszczony i rozszerzony, aby pewniej przylegał do desek. Napewno imacz jest najistotniejszym elementem tarczy, bo gdzy jedna deska puści nadal możesz walczyć, a jak imacz sie posypie to koniec ... więc ważne jest odpowiednio wytrzymalsze drewno na imacz jak też układ słojów w tym kawałku drewna ... Ostatnio widziałem dość rozwalonych lub poluzowanych imaczów i wiem że tak się nie da walczyć ...

a wymiarów nie podam, myślę że zdroworozsądkowo ...

Jeśli miałbym coś poradzić, to zrezygnowałbym w sosnowych desek. No chyba, że masz darte dechy, ręcznie strugane, to byłoby ich szkoda, ale jeśli nie, to zrób nowe ze świerku albo lipy. Co do imacza, to najlepsze byłoby jakieś sztywne, ale dosyć "mięsiste", odporne na pękanie drewno - np. jabłoń, ewentualnie to samo co na deski, czyli świerk lub lipa. Teoretycznie powinno trzymać, ale jeszcze nie sprawdzałem, za tarczę będę zabierał się dopiero za jakiś czas.

Nie zapomnij też wyprofilować imacza - jeśli będzie okrągły, nie będziesz mógł panować nad tarczą. Musi być nieco kanciasty lub owalny.

Ostatnio edytowany przez Sarunas (2012-08-17 00:13:40)

"Niewiele wiemy o technice wykonywania tarcz. Zmuszeni jesteśmy korzystać z analizy zabytków czeskich i niemieckich. Do ich produkcji używano  dwóch podstawowych surowców - drewna i skóry. Szkielet wykonywano z lipowego drewna i obijano wołową skórą, bądź nakładano nań warstwę zagruntowanego płótna."

A. Nowakowski, Wojskowość w średniowiecznej Polsce, Malbork 2005, s. 118.

Jeśli Nowakowski pisze pierdoły, to chyba całą polską literaturę z dziedziny bronioznawstwa można wrzucić do kosza. Albo zamiast negować dla zasady, zrobimy taką tarczę i ją sprawdzimy, bo na "jezuski" szkoda drewna. A nóż lipa okaże się lipna i przy okazji utrzemy nosa panom profesorom, kto wie.

Co do znalezisk, to z wczesnych tarcz zachowało się ledwie kilka egzemplarzy i są w takim stanie, że w większości przypadków nie da się rozpoznać rodzaju użytego drewna, o ile jest co rozpoznawać po takim czasie. Z tego co ocalało, owszem, są deski świerkowe, ale są też lipowe (tarcza z Sutton-Hoo) czy olchowe (tarcza ze Szczecina).

A świerk i sosna są zaiste bardzo sprężyste. Z drewna iglastego chyba jedynie cis jest sprężysty, ale na długości ok. 80 cm i tak się raczej nie wygnie, prędzej ustąpi nadgarstek właściciela tarczy.

Moim zdaniem chodziło bardziej o wytrzymałość, lekkość, dostępność drewna i jego miękkość, która zapewniała odporność na pękanie, stąd np. świerk czy lipa. Ale sosna czy inne iglaki niekoniecznie mają takie same właściwości. Do tego nie trzeba robić tarczy, wystarczy od czasu do czasu porąbać trochę drewna. Sosna akurat nie stawia żadnego oporu i nadaje się chyba tylko na opał i tanie meble.

Ostatnio edytowany przez Sarunas (2012-08-18 00:34:51)

Tarcza jak tarcza - poza charakterystyczną pawężą, "okrąglaki" czy "łezki" raczej się nie różnią, czy to z Prus, Szczecina czy Łotwy. Skoro lipa i inne drzewa liściaste były używane, to i u nas pewnie także. A że akurat takie deski się nie zachowały na naszym terenie, nie daje jeszcze 100%-owej pewności. Za mało mamy zabytków, aby jednoznacznie wykluczyć, że takiego czy innego drewna nie używano. W każdym razie, jeśli jakieś znaleziska z innych terenów są, to generalnie się chyba nadaje, choć nie twierdzę, że to akurat najlepsze drewno. Spróbować na pewno nie zaszkodzi, zwłaszcza że powinniśmy bazować bardziej na znaleziskach, niż opinii stolarzy.

Dagis napisał:

My opieramy się na WYKOPALISKACH i DATOWANIU , a nie na osobistych przemyśleniach historyków. Korzystamy z pracy i książek archeologów, a nie historyków, musisz to wreszcie zrozumieć i nauczyć się  rozróżniać.  Opierając się na książkach historycznych w rekonstrukcji, to tak jakby czerpać wiedzę historyczną z powieści Sienkiewicza.

Sęk w tym, że opracowania historyczne z dziedziny bronioznawstwa powstają właśnie w oparciu o odkrycia archeologiczne, a nie osobiste przemyślenia kogoś, komu się coś przyśniło, i są bazą dla znakomitej części rekonstruktorów. Ale jak jesteś w stanie podważyć autorytet Nowakowskiego opierając się na opinii stolarzy i leśników, to co ja mogę... Niech każdy robi tarczę z czego chce, zobaczymy w praktyce jak to wyjdzie, bo taką jałową dyskusję można ciągnąć w nieskończoność, za dużo będziesz miał później usuwania.