Nie była to do końca sielanka, ale było bardzo miło. Oczywiście nijak ta wyprawa się miała do ostatniej rzeźni, nikt nie umierał,  dopisywał nam apetyt na obozowisku i humor... ale do rzeczy. Podstawowym założeniem był test rakiet. Ostatnio ledwo doleźliśmy , śnieg powyżej kolan zatrzymywał nas w miejscu i nie pozwalał na marsz Dlatego alby się nie zdziwić i znokautować, zdecydowaliśmy się na szybki zwiad

Zacznę od najbardziej miłych rzeczy

Ubranka na zmianę



Ostatnio przepocony i mokry len oziębiał nasze ciała, a wilgotne byty wcale nie ogrzewały naszych stóp. Dlatego postanowiłem zabrać ubranie na zmianę i przebrać się w suche ciuchy. Na gołe ciało nakładam zawsze len, a dopiero później wełnę. Len jest zawsze mokry od potu i działa jak „zimne okłady”(ktoś już kiedyś o tym pisał na innym forum). Zabrałem więc tunikę lnianą na zapas i dzianinę wełnianą, ponieważ ostatnio nawet tunika wełniana była mokra od potu i śniegu. Zrobiłem też i zabrałem paputki do spania i chodzenia po obozowisku, żeby tym czasie wysuszyć buty które naprawdę są nieźle namoknięte.

   

Samo zdjęcie mokrego ubrania i butów poprawiło bardzo moje morale co widać na załączonym obrazku



Gdy ubrałem się w suche ciuszki to zapomniałem o niewygodach wędrówki, usiadłem na kocyku i pałaszowałem aż nie miałem siły się ruszać



Plecak



Ostatnio dźwigałem tyle, że dziwie się sam sobie iż miałem się iść. Nie zamierzam więcej nosić wszystkiego za resztę która nie posiada plecaków. Dlatego zrobiłem pojedynczy  stelaż, łatwy w zrobieniu i praktyczny. Robiłem go z myślą o naszych braciach którzy nie maja plecaków. Ten robi się  w 15 minut, nie trzeba go nacinać ani obrabiać. Nie zdejmuje się z niego kory, wygina się patyk do którego przywiązuje się koc i torby.



Jestem z niego bardzo zadowolony. Nie rozpadł się i wytrzymał spore obciążenie. Polecam…wspaniała wersja dla leniuszków



Rakiety śnieżne



No i najtrudniejszy temat. Tak jak z nartami, jestem zadowolony z nich tylko w 50%. Niezaprzeczalnym faktem jest, że nie zapadały się w śniegu, dzięki czemu doszliśmy nie zasapani na miejsce i o suchych nogach. Niestety, moje „palety”  były chyba troszkę za duże , bo zaczepiałem się ciągle o nie. Wywaliłem się chyba z 20 razy, a podpórki wrzynały się w stopy



Na nartach lepiej mi się chodziło, na rakietach poruszanie się było naprawdę trudne.
Mam mieszane uczucia i nie wiem jak je ocenić.
Szczegóły konstrukcyjne: http://www.pirzdaustra.pun.pl/viewtopic … d=632#p632




Ogólnie było super. Śnieg padał cały czas i naprawdę było pięknie. Potrzebowałem tej wyprawy żeby się otrząsnąć po ostatniej