Dla mnie to jest podobny temat jak z owijaczami. Można przemęczyć się i posiedzieć i nic nie robić dwa dni z mokrymi stopami przy ognisku. Jak się ma mokre nogi to nic się nie chce robić, takie osoby nie chodzą po opał i siedzą przy ognisku i telepią się z zimna.

Podobnie jest w zimę. Można siedzieć otulonym dwoma kocami przy ognisku i szczękać zębami Wytrzyma się tak dwa dni. My natomiast rekonstruujemy „życie codzienne”. Nie możliwe że wszyscy siedzieli przy ognisku, bo ktoś musiał chodzić po wodę, opał, polować i walczyć. Musieli mieć strój który pozwolił im poruszać się w zimę która trwała kilka miesięcy. Dla mnie logiczne jest, że nie szyli czterech nakładanych przez głowę tunik(każda następna coraz większa, żeby weszła na założone wcześniej) . Kaftan jako, że jest rozpinany dale możliwość włożenia czegokolwiek pod spód i jako, że jest ruchomy dopniecie się lub rozpięcie zależy od pogody(śnieżyca, siarczysty mróz czy odwilż). Nikt przecież nie nosił dodatkowych trzech tunik w plecaku i wkładał oraz zdejmował w miarę zmieniającej się pogody( ci co chodzą na wyprawy wiedza co znaczy pełny plecak na plecach i chyba rozumieją co znaczy niepotrzebny balast) .

Temat podobny z butami. W lato mam jedna warstwę owijaczy na nogach , w zimę jak było -20 stopni miałem trzy. Jak że mam „ruchome buty” – czyli wiązane, wystarczy albo bardziej związać, albo poluźnić rzemienie i stopa wejdzie w but. Jak ktoś ma but uszyty na miarę to w lato będzie wszystko super, ale jak przyjdzie zima i trzeba nogę opatulić to niestety nie wejdzie ona do buta. I na odwrót, zimowe buty jak że muszą być większe będą się chlapały w lato. Oczywiście można mieć trzy paty butów i problem znika. Pojawił by się on na miesięcznej wyprawie, kiedy raz trzeba założyć dwie pary skarpet i trzy warstwy owijaczy a za tydzień jak przyjdzie odwilż, zmniejszyć ich ilość. Nikt nie nosił na pewno dodatkowych butów.

Uniwersalne „ruchome ubrania” które można dopasować do ilości założonego odzienia  pozwalają uniknąć przegrzania lub wyziębienia organizmu które grożą śmiercią na szlaku.

To są moje osobiste przemyślenia poparte dwunastoma wyprawami, Albynus wkleił wystarczająca ilość zdjęć i wyłożył historycznie temat, napisałem więc tylko co o tym myślę   Kaftan jest dla mnie bardzo praktycznym rozwiązaniem na zimę. Mieli go Litwini, Lechici, Wikingowie, powinniśmy mieć i  my.

Wcześniej tego nie wklejałem gdyż nie traktuję osprayów poważnie, ale skoro juz mówimy o kaftanie z futra baraniego to wrzucę kolejny obrazek przedstawiający dwóch Bałtów ...

jest problem, ale nie wiem, znalazłem go w jakimś litewskim opracowaniu w necie, zrzuciłem na dysk, zakodowałem że Ostruda - Masuria i tyle ... ale Dagis znalazł go też gdzieś w innym żródle, może tam jest datowanie ...

Futro z Drwęcka

Pisał o tym Jerzy Okulicz w książce „Pradzieje ziem pruskich od późnego paleolitu do VII w n.e. „ 1973 rok

Z owczych skór pozszywana cienkimi rzemykami. Pisze, że wczesna epoka żelaza.

W sumie zaczerpnięte  z  W. La  Baume 1940

super  , masz jeszcze 2 tygodnie do wyprawy, raczej zdążysz obszyć wełną Tylko nie obszywaj zieloną , bo będziemy wyglądać jak bliźniaki jednojajeczne 

Pytanie pewnie neico retoryczne, jak mógł wyglądać kaftan XIII-XIV wieczny ?
Czy w owym czasie moda Pruska zmieniła się pod wpływem środkowoeuropejskich wpływów ?

W ogóle zachowały się jakieś źródła z tego okresu ?

Kiedy to będzie i czy pruska brać z projektu prusland cała może przybyć ;] ?

Ostatnio edytowany przez skurdo (2012-03-19 21:43:12)