Wełniane lagno dla Dariusa: metod jest 2 sztuki - podkrój lub kliny ... jako że jesteśmy leniwi i jako że są to spodnie na zimę (im mniej szwów tym cieplej)  -- wybraliśmy jak widać podkrój ...

                 

                 

Aż tak wąskie jak chcieliśmy nie wyszły, ale założyliśmy, że i tak prawdopodobnie lniane pójdą pod spód. W rzeczywistości prezentują się dużo ładniej niż na fotkach, mają brązowo/szaro/bury kolor i wełna jest mocno zbita - nie bedzie łatwo przemakać ...Wyszło super, takze drugi z nas już nie bedzie marznąć w dupę

No i jeszcze moje wełniane lagno: bez podkrojów, jedynie zwężające się ku dołowi ... no i zamiast podkrojów kwadratowy klin na kroczu, widoczny na drugiej fotce - chciałem zobaczyć jak to sie sprawuje, obie metody w pełni historyczne. Wełna czysta, niebarwiona, może na wiosnę się zafarbuje czarną jagodą lub pokrzywami, zobaczę jak to będzie. Korzystając z przemyśleń Dagisa - troczek wyprowadziłem z boku

                   

Przyszła kolej na ukończenie kolejnych wełnianych spodni. Materiał : 100% wełna barwiona w czarnym bzie. Wykrój wzorowany na znalezisku bagiennym z Thorsberg, może rejony nie najbliższe, ale za to datowanie maksymalnie do V wieku, czyli idealnie jak na kulturę Sudowską. Dziwiło mnie zawsze że współcześni "wikingowie" noszą te spodnie.

Sięgnąłem po ten wykrój i odpowiednio go dopracowałem, gdyz juz dość miałem darcia się wełny w kroczu, a ten wykrój najbardziej skojarzył mi się z "nieśmiertelnymi" spodniami z "workiem" w kroczu z czasów nie tak dawnych ...

Oczywiście "na płasko" spodnie wyglądają prześmiesznie (na fotach przód i tył):

Za to na nogach wyglądają juz całkiem znośnie:

No i najważniejsze, że można w nich robić szpagaty itp.  Polecam.