Kociołek -  nie jest tajemnicą że czwarta z naszych wypraw odbyła się pod hasłem "gotowanie". Zakupilismy mosiężny kociołek i chcieliśmy wypróbować go w praktyce. Sprawdził się w 100%, gotowalismy w nim i studziliśmy wodę pitną, braną z rzeki, gotowaliśmy ziołowe herbatki, no i przedewszystkim, skoro świt- ugotowaliśmy, coś w typie grochówki, tyle  że w 100% z historycznych składników.

                   

Zupa była świetna, wyszła naprawdę smaczna, czym się nieco zdziwiliśmy. Po nocy przesiedzianej na kilkustopniowym mrozie taka grochówka napewno podnosi morale nawet lepiej niż igliwie w wodzie.


                                           



Pierwsze przymrozki były już jakieś 2 tygodnie temu. Teraz w nocy utrzymywał się juz rególarny mrozik. Z jednej strony fajnie że puszcza chroniła nas przed wiatram, ale z drugiej strony utrzymuje sie w niej mikroklimat i jest tam zawsze te kilka stopni mniej. Także co by tu nie pisać: w nocy było zimno i tyle. Chyba jedynie nasz wiecznie głodny pies bojowy nie zmarzł. Obraliśmy system: jeden śpiący, dwóch wartujących - co zapewniło odpowiednią liczbę kocy dla śpiącego w szałasie szczęśliwca. Z drugiej strony nie było tak źle, skoro nie użyliśmy jednego koca, ani zapasowych, dodatkowych wełnianych tunik, ani wełnianych rękawic czapek, które szyliśmy w pocie czoła z myśla o spaniu na mrozie.

               

Kolejną sprawę jaką doprowadziłem do końca jest metoda na suche stopy: czyli 2 x wełniane dziane skarpety, skórzane impregnowane skarpety, owijki lniane i impregnowane buty z jednego kawałka. Nawet na chwilę nie przestałem odczuwać przyjemnego ciepełka

                                     

Moje buty szklak trafił. Olej lniany jest totalnie nie skuteczny. Tunika okazała się w sam raz. Toporek, co było do przewidzenia poluzował się.
Klika poprawek się naniesie na niedoróbki i będzie tak jak ma być.
Podsumowując całe wyjście  - było super.