Jako że wyprawa się udała i prawie wszystko zostało wykonane z założonych planów gratuluje wszystkim samozaparcie i hartu ducha



A więc po kolei

Teren  




Moza by rzec że mamy piękny saktarp… trochę wilgotny i w parze z zimnem dokucza, ale w kaftanach można  świat doganiać 



Oczywiście mały przymrozek dodaje uroku




Plecak i wyposażenie 



Jak pisałem na wstępie  wełniane kaftany to podstawa.



Oczywiście bez  plecaków ciężko byłoby się zabrać na trzydniową wyprawę



Warunkiem przy takim dużym obciążeniu jest sprawny plecak. Niektórzy przekonali się o
tym … 

Zadania 



Dwa podstawowe: zbudować schronienie na zimę i pomaszerować w nocy z pochodniami.

Schronienie przerosło może najśmielsze oczekiwania:

Dzień pierwszy




Dzień drugi




Dzień trzeci




Każdego następnego dnia ulepszaliśmy szałas. Działo się to z powody bardzo krótkiego dnia. Codziennie trzeba było maszerować po wodę , zbierać opał itp.



Marsz z pochodniami – niestety nie wyszedł. Sprzęt nie zawiódł, paliły się bardzo długo …. zawiódł czynnik ludzki



Wyruszyliśmy gdy była bardzo gęsta mgła.  Tak gęsta że mimo blasku pochodni nie potrafiłem odnaleźć ścieżki …



Ostatnio jak maszerowałem w nocy z pochodnią to albo dodatkowo świeciły gwiazdy i księżyc, albo śnieg odbijał i potęgował światło ognia.



Tym razem mrok był nieprzenikniony, zaskoczyło to mnie bardzo, byłem pewny że nie będzie z tym problemu.




Nie na darmo mówi stare przysłowie „ we mgle to nawet zwierz tumanieje” 

Jedzenie 

Jak zwykle był nadmiar



Za to coraz bardziej odchodzimy od kupnych rzeczy i robimy własne. Cieszy mnie to bardzo



Oczywiście herbatka ziołowa i zupa były obligatoryjnie


Podsumowanie i wnioski 


Wilcza góra  namierzona i zdobyta  szałas zrobiony. 

Wszyscy coraz lepiej przygotowują się do wypraw.   

Robimy cały czas nowe wyposażenie i nie trzeba nawet przypominać że nie nosimy żadnej  foli



jedzenie robimy własne i coraz bardziej historyczne

oby tak dalej 

p.s. zostawiliśmy na straży naszego obozowiska „dziada leśnego”



radze się tam nie szwędać bez kapłana…

Drużyna

Przede wszystkim powtórzę to co już napisał Dagis: gratulacje dla Naszej całej ekipy za wykonanie zadań. Myślę że skałd drużyny jest idealny. Nasza czwórka jest niepokonana, już teraz nic nam nie jest straszne Niewyobrażam sobie, że kiedyś mogłoby zabraknąć któregoś z Nas na wyprawie, to co odpierdzielamy w puszczy to jest prawdziwa rzeźnia. Gratulacje.

Wspomnę również że wsparcie w postaci nowego psa było fajne, póki co Zorza musi się jeszcze wiele nauczyć, ale ma najlepszego mistrza do nauki: weterana leśnych wypraw: Don Astorro

Trzy Dni

To że poszliśmy na trzy dni i dwie noce czyni tą wyprawę szczególną. po niej mam ochotę chodzić jedynie na wyprawy trzydniowe lub dłuższe. Dużo czasu pozwala na wykonanie prac obozowych i dozbieranie i przygotowanie opału. Jest również czas na wypoczynek i relaks, co jest niezbędne gdy ciągle mży i jest zimno. Pykanie fajeczki nabijanej Dariusowym zielem było wyśmienite. Po trzech dniach człowiek jest bardziej wypoczęty niż po wyprawie jednodniowej. Dla mnie bomba ...

Bęben

Bęben którego zakup planowaliśmy już tak dawno okazał się strzałem w dziesiątkę. Pozatym że daje on szansę na powrót naszej ekipy do amatorskiego muzykowania ma też wiele innych zalet. Po pierwsze zupełnie inaczej maszeruje sie słysząc odgłos bębna, morale idzie w górę. Jak się okazało bęben nadaje się idaelnie jako narzędzie do odstraszania głodnych psów, które swą nachalnościa potrafią nieźle umilic posiłek. Daje to również odrobinę nadziei że beben będzie dodatkowym wsparciem w przypatku wilczego ataku.

Pozatym bęben spałnił jeszcze pewne zadanie. Gdy odbierałem go, Darek Pojawa poinformował mnie o tym że bęben jest w pewnym stopniu "wyjątkowy". Mistrz wykonując go zamknął w nim szczyptę szamaskiej mocy. Na wyprawie okazało się że w pewnym sensie uratował dwóm z nas życie, gdy nieroztropna dwójka zabłądziła w nocy we mgle i jedynie odgłos bębna pozwolił im wrócić do obozu na szczycie Wilczych Kłów.