Plecak jak widać na fotkach prezentuje sie świetnie. Dzięki temu że Dagis zrobił krok naprzód i wykonał stolarz, możemy sobie go obejrzeć, przeanalizować i przemysleć. Ja niestety bedąc mężczyzną marnej postury, wątłej budowy i wątpliwej siły muszę zrobic coś znacznie lżejszego, aby móc wogóle podnieść plecak z ziemii. Całe szczęście coś mi już świta w głowie

Super

Dwa plecaki jak tak już są, niedługo będziemy mogli nosić ze sobą  nawet majtki na zmianę

Obciążenie już nam nie straszne 

Ładny

a tak to się miało na żywca doskonale sie sprawdził, całość pracowała, naprężenia były zredukowane do minimum ...

                   

Robię następne cztery i podaje wymiary jak ktoś by chciał zrobić sobie (polecam świerk) .



Całość wykonuje z kija o długości 150cm i grubości kciuka.



Grubsze na wysokości łopatek, to do nich zaczepiamy paski i to na nie działają największe obciążenia (47 cm)



Cieńsze na dole, na nie działaj juz takie obciążenia (56 cm)


Natomiast ja dalej eksperymentuje z leszczyna

Po obwiązaniu rzemieniami i sznurkiem lnianym leszczyna nie popękała i ładnie się wygięła



Nie wiem czy to szczęście, czy faktycznie zadziała za każdym razem, bo zrobiłem tylko jeden taki egzemplarz.

Tutaj maksymalne wygięcie leszczyny bez pękania  za około trzy miesiące jak przeschnie powyginam boki  i postaram się uformować plecak.



Zobaczymy co z tego wyjdzie

Torba uszyta z jednego worka lnianego




Testowana na wyprawie 

Z myślą o ostatniej wyprawie na której mnie nie było ,wyprodukowałem kolejną torbę na ramię, tymrazem "średnią", której charakterystyczną cechą jest to że jest większa od małej najstarszej , natomiast jest mniejsza od większej drugiej

PS: zastrzegam dla siebie prawo obszywania toreb zieloną wełną, kto ukradnie patent, ten za karę stawia mi piwo, szarpie deski i klepie Fredrichsberga